Identyfikacja czynnika biologicznego

W przypadku ataku bioterrorystycznego podstawą jest wykrycie takiego zdarzenia oraz szybka i precyzyjna identyfikacja patogenu chorobotwórczego. Bakterie, wirusy czy toksyny nie posiadają smaku, zapachu oraz barwy. Nie można ich również dostrzec za pomocą wzroku. Artykuł ma na celu przypomnienie i usystematyzowanie wiedzy z zakresu technik i metod identyfikacji bojowych środków biologicznych. Użycie broni biologicznej najczęściej nie powoduje natychmiastowych objawów klinicznych. Występuje tzw. okres utajenia wynoszący od kilku godzin (niektóre toksyny) do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu dni (wirusy, bakterie). Bardzo często zdarzenie będzie przyjmowało charakter ataku skrytego, czyli sprawcy nie poinformują o użyciu bojowych środków biologicznych. W fazie prodromalnej objawy są bardzo podobne do tych grypopodobnych, co również utrudnia identyfikację patogenu. Takie aspekty powodują późne wdrożenie procedur oraz rozwój epidemii. Atak bioterrorystyczny może zostać wykonany poprzez rozpylenie czynnika biologicznego w powietrzu, skażenie żywności i ujęć wody pitnej, wykorzystanie wektorów (np. pchły) czy zrealizowany przez wysłanie przesyłki z patogenami chorobotwórczymi (listy z wąglikiem w USA, 2001 r.). Metody identyfikacji bojowych środków biologicznych W ramach służb ratowniczych wykorzystuje się poniższe metody: Badanie pH W pierwszej kolejności próbkę niezidentyfikowanego materiału można poddać badaniu z wykorzystaniem papierka wskaźnikowego pH. Neutralne pH może świadczyć o wysokim prawdopodobieństwie materiału biologicznego. Kwasowe bądź zasadowe pH raczej wyklucza obecność patogenów chorobotwórczych. Wynika to z tego, iż drobnoustroje są bardzo wrażliwe na zmiany fizykochemiczne, a optymalnym i bezpiecznym...