Organizacja ratownictwa wodnego w Polsce a liczba utonięć

Kwestia organizacji ratownictwa wodnego w Polsce zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa różni się znacznie od społecznego postrzegania tego tematu: z czym wiąże się „wykonywanie ratownictwa wodnego”, kto jest uprawniony do jego wykonywania, w jakim zakresie, a w szczególności – kto zgodnie z prawem może zabezpieczać ratowniczą działalność sportową i rekreacyjną na wodzie? Prawo regulujące ratownictwo wodne w Polsce To, czym jest ratownictwo wodne, kto, jak i w jakim zakresie uprawniony jest do prowadzenia działań ratowniczych w Polsce, regulują akty prawne, a w szczególności Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o bezpieczeństwie”), która „wywróciła do góry nogami” system ratownictwa wodnego funkcjonujący w Polsce od roku 1962, opierający się o strukturę Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Wszyscy ratownicy wodni byli w nim zrzeszeni (przez przynależność do konkretnej placówki i płacenie składek), szkolili się, nabywając kolejne stopnie ratowników WOPR i byli zobowiązani do odbywania stażu ratowniczego. Od wejścia w życie ustawy stan prawny zmienił się radykalnie: ratownictwo wodne przyjęło formę całorocznej i całodobowej służby na wyznaczonym przez MSW akwenie (akwenach), a nie jedynie zabezpieczenia kąpielisk i innych wyznaczonych obszarów wodnych podczas wakacji. Ratownictwo wodne mogą obecnie wykonywać wyłącznie podmioty, które uzyskały zgodę ministra właściwego do spraw wewnętrznych na wykonywanie ratownictwa wodnego oraz wpis do rejestru jednostek współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne,...