Ratownictwo wodne i nurkowe po wypadkach przewrócenia łodzi – część 1

W pierwszej części artykułu zostaną omówione podstawy prawne oraz najważniejsze zasady postępowania w przypadku wywrócenia się łodzi. Ratownictwo wodne na wodach otwartych wykonują podmioty uprawnione przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych do wykonywania ratownictwa wodnego na mocy Ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych. Obecnie na terenie Polski na podstawie decyzji ministerstwa działa 117 podmiotów, które złożyły wniosek i uzyskały zgodę (1). Każdy z tych podmiotów powinien posiadać indywidualny numer alarmowy lub być włączony w system numeru 601 100 100. W praktyce nie ma jednak nigdzie jednej zbiorczej informacji, na jakim terenie działa jaki podmiot – podmioty na własną rękę informują lokalnie o swoim istnieniu i upowszechniają numer alarmowy. W przeszłości (do 2011 roku) sytuacja była bardziej klarowna – ratownictwem wodnym zajmowało się jedno Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (obecnie istnieje kilkadziesiąt organizacji mających WOPR w nazwie), ale działalność ratownicza na wodach otwartych ograniczona była praktycznie do sezonu żeglarsko-kąpielowego (obecnie wszystkie podmioty powinny działać całorocznie). Koordynacją i przeprowadzaniem akcji ratowniczych na morzu od 2002 roku zajmuje się Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa, skrócie określana Służbą SAR (Search And Rescue). SAR jest państwową jednostką budżetową, podległą ministrowi infrastruktury. Mało przejrzysta dla osoby niezorientowanej sytuacja oraz uwarunkowania historyczne powodują, że w sytuacji wystąpienia wypadku na wodach otwartych najczęściej...