Technologia działań podczas awarii pieca hutniczego do wytopu szkła – analiza akcji

Produkcja wyrobów ze szkła od wielu lat w Polsce nieustannie wzrasta. Tradycja hutnictwa szkła sięga XIV wieku. Szybki postęp w rozwoju hutnictwa szkła daje się zauważyć zaraz po odzyskaniu niepodległości w latach 20. i 30. XX wieku. Postęp technologiczny, a także wzrost zapotrzebowania na wyroby ze szkła użytkowego przyczyniły się do zautomatyzowania produkcji, co z kolei wpłynęło na wprowadzenie pieców hutniczych o zwiększonej pojemności. Niestety specyfika produkcji szkła – zarówno stosowanie środków chemicznych, jak i wysoka temperatura procesu produkcyjnego – sprzyja powstawaniu stanów awaryjnych. W niniejszym artykule zostaną omówione problem powstawania awarii pieców hutniczych i propozycje rozwiązań ratowniczych podczas likwidacji tego typu awarii. Na terenie południowego Mazowsza znajduje się kilka zakładów przemysłowych zajmujących się wytopem i wytwarzaniem wyrobów ze szkła. W zależności od technologii wytwarzania produktów możemy je podzielić na tradycyjne i zautomatyzowane. W hutnictwie tradycyjnym w piecu jednorazowo może znajdować się zaledwie kilka ton. Wielkość załadunku jest tu uzależniona od sposobu pobierania surówki szklanej i polega na zaczerpnięciu porcji, tzw. kropli, przy pomocy specjalnego narzędzia, tzw. piszczeli, z otworu pobierczego. Następnie pracownik, „dmuchacz szkła”, wydmuchuje żądany kształt naczynia. Temperatura szkła to ok. 1100-1200°C. Piec postawiony jest na betonowej posadzce i ma kształt podobny do donicy – stąd nazwa piec donicowy. W zakładach o zautomatyzowanej produkcji zapotrzebowanie na surówkę szklaną jest znacznie większe i sięga kilkuset ton...