Zmiany w rozporządzeniu dotyczącym szczegółowej organizacji KSRG

Kierowanie działaniami ratowniczymi jako obszar wiedzy tematycznej opisywany jest przez szereg regulacji prawnych rangi ustaw i rozporządzeń oraz dokumentów niższego szczebla w postaci wewnętrznie opracowywanych zasad organizacji poszczególnych rodzajów ratownictw, a także procedur postępowania w poszczególnych przypadkach. Funkcyjny wcielający się w rolę Kierującego Działaniem Ratowniczym (KDR) zobowiązany jest do świadomego korzystania z uregulowań formalnoprawnych oraz podejmowania decyzji dowódczych usankcjonowanych stanem prawnym. Zakres regulacji ustawowych precyzujących istotę kierowania działaniami ratowniczymi jest dość szeroki, ponadto nie jest on umiejscowiony w jednym konkretnym źródle, a w kilku wzajemnie powiązanych ze sobą uregulowaniach. W całym cyklu artykułów opracowywanych dla kwartalnika wielokrotnie podkreślane było znaczenie znajomości uregulowań formalnoprawnych oraz ich rozczłonkowania źródłowego, co jest czynnikiem zdecydowanie niesprzyjającym sprawnemu realizowaniu zadań nakładanych na funkcyjnego wstępującego w rolę KDR. W miarę upływu czasu kolejne zmiany regulacji prawnych, wynikające z definiowania nowych źródeł zagrożeń oraz dostosowywanych do nich mechanizmów postępowania ratowniczego doprowadziły do rozszerzenia obszaru wiedzy traktowanej jako niezbędne minimum dla KDR. Należy podkreślić, że w dobie tak dynamicznego rozwoju cywilizacyjnego narzędzia prawne, którymi skutecznie posługiwaliśmy się w momencie powstania Państwowej Straży Pożarnej oraz po utworzeniu krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego często okazują się niewystarczające w konfrontacji ze zdecydowanie bardziej zróżnicowanymi zagrożeniami na miejscu zdarzenia. Coraz częściej doświadczamy zagrożeń wymuszających współudział w ich likwidacji innych podmiotów i służb, co z jednej strony wpływa na poprawę...